Aan de tafel bij het raam zit mevrouw Becking het meest. Er liggen boeken op van W.F. Hermans en van Paul van Vliet, die zij graag zag spelen in het theater. En ook de iPad staat binnen handbereik. Ook mag ze graag naar buiten ‘spieden’, laatst zat er een eekhoorntje in het groen. Bij mooi weer zit ze buiten op het terrasje bij haar appartement dat op de begane grond in Villa De Kleine Heide ligt.
Net voor de coronacrisis verhuisden zij met haar man naar Villa De Kleine Heide in Son en Breugel. De verhuizing werd tot in de puntjes voorbereid door onder andere dochter Marjolein.
Blij waren ze bovendien met de extra opslagmogelijkheid onder de villa. Helaas overleed de man van mevrouw Becking na enkele maanden, nu ongeveer een jaar geleden.
Ze hadden elkaar leren kennen in het Zuid-Hollandse Oud-Beijerland. Later verhuisden ze naar Gouda. Toen de heer Becking een baan vond bij Philips kozen ze Son als nieuwe woonplaats. Dat was in 1961. Voor mevrouw Becking was het verhuizen niet zo’n probleem. Als onderwijzeres op de lagere school vond ze wel weer werk. Wel was de sfeer telkens anders. Van ‘echte boerenkinderen’ in Oud-Beijerland naar Goudse leerlingen die ‘meer hun mondje bij zich hadden’ en vervolgens naar het Brabantse Son, en later in Breugel. “Het ietwat vrijbuiterige hier, daar ik voelde me wel bij thuis,” aldus mevrouw Becking, die zegt dat ze wel wat heeft moeten wennen aan het ‘stief kwartiertje’ bij afspraken. Na hun pensionering heeft het echtpaar bepaald niet achter de geraniums gezeten. Ze hebben een lokale politieke partij helpen oprichten en voerden actie tegen het geplande tracé van de A50 door bosgebied bij Son. Dat is toch ook alweer een flink aantal jaren geleden. “De tijd gaat verdraaid hard.”
Naar buiten gaan doet mevrouw Becking uit eigen beweging, met de rollator, of anders wordt zij wel opgehaald. Daar wordt goed op gelet, zegt ook haar dochter Marjolein. Wat ook erg wordt gewaardeerd, is dat de verzorgenden en gastvrouwen weten waar mevrouw Becking graag wel en liever niet aan mee wil doen. Elke week doet ze mee aan gymnastiek, ze gaat graag naar huisconcerten en geniet ook van uitstapjes zoals laatst met een taxibus naar de vlindertuin. “Ik ben geen spelletjesmens, behalve dan als het om taalspelletjes gaat. En ze vragen me ook niet meer of ik zin heb in knutselen. Dat vond ik vroeger wel leuk, op school, maar nu hoef ik niet zo nodig meer!” Al met al is mevrouw Becking heel tevreden in Villa De Kleine Heide.
