Hiervoor heb ik jarenlang in een traditioneel bejaardentehuis gewerkt. Villa Sluysoort is echt van een andere orde. Eigenlijk gun ik het iedereen om zo te wonen en te leven als helemaal zelfstandig wonen niet meer gaat. De appartementen zijn ruim en we doen er alles aan om het leven zoals hij of zij dat gewend is hier door te laten gaan.
Er is maar één nadeel aan hier werken: je wil niet meer anders. Er wordt op veel meer terreinen een beroep op me gedaan dan vroeger. Dat wil ik ook graag, het daagt me op een prettige manier uit.
Ik hou van mijn werk, het is zo afwisselend. Geen dag is hetzelfde. Als iemand graag iets wil, vind ik het een eer om te proberen dat direct in te willigen. Dat is inmiddels algemeen bekend: als je Petra iets vraagt, gebeurt het meteen. Je moet er wel voor zorgen dat je conditioneel sterk blijft. Ik heb eens een stappenteller meegenomen… wat denk je? Ik loop gemiddeld tien kilometer per dag in deze villa. Zo blijf je fit!
Gastvrijheid hebben wij hoog in ons vaandel. Dat geldt ook voor de gasten van onze bewoners. Ze kunnen altijd aanschuiven bij het diner. Dat stimuleren we zelfs. Het draagt bij aan de gezellige sfeer aan tafel en bewoners gaan er beter door eten. Als gasten zien dat er ook voor hen gedekt is, zie ik ze denken: hé, wat leuk ik word hier echt verwacht.
Er wordt veel geschreven over leeftijdsdiscriminatie op de werkvloer. Ik ben zo’n vijftigplusser die destijds een nieuwe baan zocht. Maar uitgerekend in de ouderenzorg denk ik dat het juist een voordeel is als je als medewerker niet meer piep bent. Sterker nog: het wordt hier zelfs gewaardeerd als je wat ouder bent en meer levenservaring hebt.
Hoe fijn is het voor een 80-jarige als jij weet wie Corrie Brokken was! En welke 20-jarige weet hoe Van Agt praatte?”
