Een kleurrijk schilderijtje van een ijsvogel staat te pronken in haar appartement. Mooi gemaakt, dat is zeker. Maar als mevrouw Hebink dan vertelt dat zij voordat ze in Villa Marijke Elisabeth kwam wonen nog nooit een penseel had aangeraakt, valt de mond toch even open. Het is het resultaat van de wekelijkse schildercursus in de villa door een zeer bevlogen docent. “Een geweldige man, hij legt het zo uit, en doet het zo voor dat het gewoon lukt. Even je koppie erbij houden en dan komt het zomaar uit jezelf!”, lacht Mary Hebink.

Als rasechte Hilversummer voelt de heer Van Gestel zich prima op zijn plek in Villa Marijke Elisabeth. Na zijn pensionering woonde hij twintig jaar in een flat, nog geen 500 meter verderop. Na allerlei ziekenhuisbezoeken opperde zijn zoon of het toch niet beter zou zijn als hij eens verzorgd zou gaan wonen. Hij was het met zijn zoon eens, maar dacht ook: ik kom op een wachtlijst, het duurt nog wel een jaartje. Maar al snel kreeg hij een telefoontje van zijn zoon, er was een appartement vrij in Villa Marijke Elisabeth.

Soms lopen dingen in het leven totaal anders dan gehoopt. Dat overkwam mevrouw Visser, die samen met haar man vier jaar geleden hun keuze hadden laten vallen op een appartement in Villa Marijke Elisabeth. Het eigen appartement, in Lunteren, was verkocht, de verhuisdatum stond vast. En toen sloeg het noodlot toe, haar man werd ernstig ziek en overleed.

‘Ik ben van verschillende zorginstellingen manager geweest. En inmiddels al vijf jaar de locatiemanager van Villa Marijke Elisabeth in Hilversum. Eerlijk? Ik had nooit gedacht dat ik zo geduldig en rustig kon zijn voor en met ‘mijn’ bewoners. Mensen die mij een beetje kennen, weten dat druk zijn een voor de hand liggende eigenschap van mij is. Maar mensen kunnen laten genieten, door ze liefde en aandacht te geven, vind ik écht het allermooiste om te doen. Aandacht is het beste medicijn voor je oudere medemens.'