Bezoekers rondleiden in mijn Stevenskerk

"Met ongelooflijk veel plezier geef ik nog steeds rondleidingen in de Stevenskerk"

Hij is 83 en zij 86 en beiden nog heel vitaal. Hun rijbewijzen zijn laatst nog met vijf jaar verlengd. Zij hebben drie kinderen, zeven kleinkinderen en inmiddels een achterkleinkind en gelukkig wonen ze allemaal in de omgeving. Zij zijn zelf geboren en getogen Nijmegenaren en houden van gezelligheid. Zij loopt wat moeilijk, maar dat is dan ook alles. Ze zijn helder van geest en ze beseffen heel goed dat dat een zegen is op hun leeftijd, vooral om dit samen te kunnen beleven. Om de sfeer in Villa Hamer wat op te vrolijken speelt zij - als er iemand jarig is - ‘s morgens bij de koffie op de vleugel lang zal hij of zij leven. Er wordt dan gezamenlijk meegezongen. Ze speelt ook nog regelmatig en met veel genoegen op haar eigen piano in hun appartement.

"Ja, mijn vrouw heeft de wandkleden in de gang op de eerste verdieping gemaakt. Dat zijn quilts"

In de gangen van ‘hun’ villa hangen verschillende prachtige quilts, na afloop van het gesprek blijken ze van haar hand te zijn. De etsen en lino-snedes die elders hangen heeft hij gemaakt.

Meneer Peters heeft een loopbaan achter de rug om ‘u’ tegen te zeggen, maar hij staat zich er niet op voor. Integendeel: hij heeft ruim dertig jaar bij een groot Amerikaans bedrijf gewerkt en heeft daar een boeiende tijd gehad en ruime internationale ervaring opgedaan. Aan die succesvolle carrière kwam op zijn 59e door hartproblemen een einde.

"Ik ben en blijf een bezig mannetje. Altijd zeer leergierig gebleven"

Gelukkig is hij op tijd gestopt. Maar hij blijft een bezig mannetje, altijd leergierig. Hij heeft een onderzoekende geest die behoefte heeft aan intellectuele uitdagingen. Nog steeds.

Omdat haar knieën, na zes operaties, niet meer (mee) willen, is hij tegenwoordig genoodzaakt vaker alleen op pad te gaan. Hij vertrouwt me toe dat hij dat eigenlijk heel jammer vindt, maar ja... het is niet anders

Hij heeft sinds zijn pensioen altijd prachtige klussen kunnen en mogen doen als vrijwilliger. Tegenwoordig heet zijn passie: de Stevenskerk in het oude centrum van Nijmegen. We rijden ernaartoe.

Mevrouw is zienderogen trots op haar man

Hier is hij tegenwoordig twee halve dagen per maand en vertelt aan ieder die het horen wil de verhalen over het begin van de bouw van deze bijzondere kerk (midden dertiende eeuw), de geschiedenis van de kroonluchters, de indrukwekkende graftombe, de 3600 pijpen van het Königorgel. Hij vertelt over de kanunniken die er meedere keren per dag samenkwamen om te bidden en te zingen.

Hij is een gids die het vak ‘rondleidingen geven’ serieus neemt, maar ook de humor bewaart. Een twinkeling komt in zijn ogen zodra hij er de drempel overgaat. Mevrouw Peters is zienderogen trots op haar man die zo'n prachtige invulling weet te geven aan zijn leven.

En hij is trots op haar. Dat ze dealt met haar beperkingen.

"We zijn hier komen wonen uit voorzorg. Nu zijn wij nog vitaal, maar dat kan zomaar veranderen"

Hij: "We hebben hier in deze kerk toen wij vijftig jaar getrouwd waren een rondleiding gegeven aan onze kinderen en kleinkinderen- volgend jaar zijn we alweer zestig jaar samen, kunt u het geloven? - en toen hebben de kleinkinderen een quiz gemaakt voor mij waarbij ze me allemaal moeilijke vragen over deze kerk stelden. Ze hadden alles op internet opgezocht en hoopten dat ze het opa moeilijk zouden maken, Nou, ik moet toegeven: het was niet makkelijk... maar ik ben geslaagd!" Ze lachen hartelijk, allebei.

Eenmaal terug in hun prachtige appartement op de eerste etage vertellen ze dat ze voor Villa Hamer hebben gekozen uit voorzorg. Ze zijn eerlijk: het valt niet altijd mee om van dichtbij mee te maken dat sommige andere bewoners steeds kwetsbaarder worden. Dat is confronterend. Maar ze realiseren zich ook: volgend jaar gaan wij misschien kwakkelen.

Bekijk Villa Hamer Lees andere portretten