Voor Zorgvilla Hoefstaete hebben we al langer de wens om vrijwilligers aan onze villa te binden. Jolien - gastvrouw bij villa Hoefsteate vertelt: ‘We werken hier met een fantastisch team vaste medewerkers. Maar vrijwilligers die zo af en toe bijspringen voor een spelletje, een lekker kopje koffie of een gesprekje over van alles en nog wat, dat is zo waardevol voor onze bewoners. Maar hoe en waar vind je die?’
‘Na een kleine zoektocht kwamen we via de gemeente uit bij het welzijnsorganisatie MeanderOmnium die samen met Calibris advies het WijkLeerbedrijf in Zeist draait. Toen is het snel gegaan, ik werd daarna vrij snel gebeld door Anouk, coördinator van het WijkLeerbedrijf. Zij vertelde mij dat leerlingen van haar een zorgopleiding niveau 1 doen. Veelal nieuwkomers uit het buitenland, die heel graag in willen stromen in de Nederlandse samenleving. De taalbarrière zorgt er vaak voor dat ze starten op niveau 1. En vervolgens door studeren en verder ontwikkelen.’
‘Deze studenten lopen - vanuit het WijkLeerbedrijf - verschillende stages. Eén in de vorm van echt werken, als bijvoorbeeld een gastvrouw of in de huishouding/ontbijtdienst. En één waarbij ze, zoals ze nu bij ons doen, wekelijks twee uurtjes samen met een vaste bewoner in de vorm van sociaal welzijn doorbrengen. Perfect voor hun, omdat ze zo de sfeer van een ouderenvilla meekrijgen en de taal kunnen leren door middel van gesprekken voeren. En dus ook heel perfect voor ons.’
‘Wij hebben hier nu drie lieve dames rondlopen. Loubna, Sahar en Khadra. Elk van hen is aan een bewoner gekoppeld, waarvan wij dachten dat het een goede match zou zijn. En het bevalt super! Loubna, Sahar en Khadra komen iedere maandag van 10:00 tot 12:00 uur. Ze zoeken hun vaste bewoner op en ondernemen vervolgens op eigen initiatief iets leuks samen. Een kopje koffie drinken, de krant voorlezen of even een stukje wandelen in onze prachtige tuin…’
‘We zien dit echt als een win-win situatie. Zij leren op deze manier de taal en onze bewoners krijgen unieke een-op-een gezelschap en aandacht. En het leuke is dat de bewoners zelf op deze manier ook het gevoel hebben hun steentje bij te dragen. Zo hebben we één bewoonster die vroeger lerares Frans was. En eigenlijk had ze nooit met pensioen gewild, want zij vindt taal het leukste dat er is. Ze kijkt dan ook uit naar de maandag, waarop ze Sahar weer iets kan leren. Dan laat ze haar een kam zien en roept luid “KAM”. Dat is toch fantastisch? Daarna lezen ze samen de krant en doen ze diverse spelletjes met de taalkaarten die ze van een collega gekregen heeft. Kahdra - gekoppeld aan een andere bewoonster uit de villa - vindt het heerlijk om samen te tutten, kopjes koffie te drinken en te praten Kahdra’s kleine kinderen.’
