We zullen het allemaal niet snel meer vergeten: het coronavirus. Een heftige periode voor de zorg. Dat was voor Marianne Raap dan ook precies de reden om in de tweede lockdown bij Zorggroep De Laren te gaan werken. “Ik dacht, nu hebben ze mij nodig! Na 30 jaar gewerkt te hebben in de fitnessbranche, vond ik het eigenlijk niet meer zo leuk. En ik doe graag alleen maar dingen die ik echt leuk vind. Toen een vriendin mij attendeerde op een Facebookbericht waarin stond dat ze een gastvrouw zochten bij Zorgvilla De Kleine Heide dacht ik direct, ik ga het doen, ik ga in het diepe springen.” Het was een hectische periode om te starten, maar voor Marianne was het vanaf het eerste moment duidelijk dat dit helemaal haar ding is. Juist in de periode waarin ze zoveel kon betekenen voor alle bewoners. Inmiddels werkt ze alweer drie jaar met veel plezier bij Zorgvilla De Kleine Heide in Son en Breugel.
De leukste activiteit van de week
Als gastvrouw is geen dag hetzelfde. Zo helpt Marianne de horeca bij het serveren van het ontbijt, lunch of diner, werkt ze veel samen met de activiteitenbegeleider en zorgt ze elke week voor mooie bloemen in de villa. Ook maakt ze regelmatig een praatje bij bewoners in het appartement of neemt ze iemand mee voor een fijne wandeling. “Ik vind het belangrijk om al onze bewoners een warm gevoel te geven en ze welkom te laten voelen. Of dat nu in het restaurant of de activiteitenruimte is. Binnen Zorggroep De Laren krijgen we veel vrijheid, wat mijn werk heel waardevol maakt.” Zo organiseerde Marianne laatst samen met een bewoner een muziek matinee op zondag en vond er een heus songfestival plaats. “Ik vond het belangrijk dat bewoners ons als collega’s ook eens in een andere setting zouden zien dan aan het werk. Met mijn theaterachtergrond prikkelen dat soort activiteiten mij natuurlijk enorm. Het was een groot succes!” En dat Marianne haar passie voor theater zeker niet verloren is, blijkt wel uit de bewegingslessen die ze is gaan geven binnen de zorgvilla. Waar drie jaar geleden nog maar drie bewoners naar haar wekelijkse les kwamen, zitten de lessen inmiddels elke week vol. “De bewoners stijgen echt boven zichzelf uit. Iedere week zorg ik voor een ander thema met muziek waar de bewoners bekend mee zijn. Dan vertel ik verhalen over de muziek en maken we er samen de leukste activiteit van de week van. Ik vergeet nooit meer dat een van onze bewoonsters gek is van muziek uit de jaren 50/60. Ze zong het hele uur enthousiast mee. Toen de les klaar was, kwam ze naar mij toe en zei: ‘Marianne, ik was dit uur zo intens gelukkig, ik ben alles even vergeten.’ Nou, toen kreeg ik wel even een brok in mijn keel.”
Kansen krijgen en pakken
Naast haar rol als gastvrouw en de wekelijkse bewegingslessen die ze geeft, is Marianne ook actief in de klankbordgroep wat nu de ondernemingsraad is. “Ik ben heel erg betrokken bij Zorggroep De Laren en vind het dan ook heel waardevol om te kijken hoe we het nóg beter en fijner kunnen maken voor onze collega’s en bewoners. Er wordt echt naar ons geluisterd. Dat vind ik zo mooi aan deze organisatie. Je kunt heel veel kansen krijgen als je dat zelf wil. Dat maakt dat ik elke dag nog leer en veel voldoening haal uit mijn werk.” Marianne’s droom is om de bewegingslessen die ze geeft binnen Zorgvilla De Kleine Heide ooit ook te kunnen gaan verzorgen in de andere zorgvilla’s van Zorggroep De Laren. “Ik zou het echt fantastisch vinden als ik bewoners in onze andere villa’s ook zoveel positieve energie mag gaan geven met behulp van de lessen en om ook daar te mogen ervaren dat ze boven zichzelf uitstijgen.”
De juiste woorden vinden en geruststellen
Voordat Marianne bij de zorgvilla kwam werken, was ze niet geheel onbekend met de zorg. Al jarenlang was ze mantelzorger van haar broer en haar moeder en zo kwam ze vaak met zorginstanties in aanraking. Toen haar moeder de diagnose dementie kreeg, was dit voor Marianne heel zwaar. “Ik kan er bij iedereen wel goed mee omgaan, maar toen mijn eigen moeder de diagnose kreeg, kwam het ineens heel dichtbij. Hierdoor kan ik mij nu wel extra goed inleven in de kinderen van bewoners die ook dementie hebben. Wanneer zij zich onzeker voelen, begrijp ik dat. Ik heb dat gevoel zelf ook gehad. Dat maakt dat ik vaak de juiste woorden kan vinden en ze kan geruststellen. Dat is heel fijn, want een goede band met de familie is heel belangrijk.”
We hebben als collega’s alles voor elkaar over
Binnen de zorgvilla werkt Marianne veel samen met haar collega’s. “De lijntjes zijn kort, we blijven continu met elkaar communiceren en zonder woorden pakken we het werk van elkaar over. Daar worden we blij van en dat stralen we dan ook weer uit naar bewoners. Laatst zei een bewoner: ‘Jullie is ook echt he-le-maal niks te veel hé, jullie hebben alles voor elkaar over’. En dat klopt, dat hebben we zeker!” Iets wat volgens Marianne ook heel belangrijk is, helemaal op een verdrietige dag heb je elkaar even extra nodig. “Want helaas komen er ook bewoners te overlijden en dat moet je wel een plekje kunnen geven. Een tijd geleden heb ik samen met een bewoner op zijn sterfbed geluisterd naar ABBA. Hij was dol op ABBA, dat wist ik nog van de bewegingslessen, en hij vroeg mij met hem samen te luisteren naar de mooiste liedjes. Dat hebben we gedaan en hij bleef maar zeggen: ‘nog een liedje’. Het was prachtig, de tranen rolden over mijn wangen. Ook van geluk, dat ik dit nog kon en mocht doen voor hem.”
Voor Marianne is het cirkeltje helemaal rond. Ze stopte met haar vorige werk om vervolgens negen maanden lang intensief mantelzorg te verlenen. Na die zware periode viel alles op zijn plek bij Zorgvilla De Kleine Heide. Ze doet uiteindelijk toch weer waar ze voor geleerd heeft, weliswaar in een andere vorm, maar het klopt nu weer helemaal. “Doordat ik nu weer een leuke baan heb ben ik ook weer een veel gezelligere echtgenoot en moeder en dat gun ik iedereen!”
Bekijk villa De Kleine Heide Lees andere verhalen Ga naar de werken-bij pagina