“Ik ben trots op mijn werk. Je hebt meteen resultaat. Ik ben ook zo opgevoed: je gaat pas naar bed als de keuken aan kant is. Je wc en badkamer moeten altijd schoon zijn, voor het geval je onverwacht gasten krijgt.
De bewoners bepalen zelf wat ik schoonmaak. Sommigen willen bijvoorbeeld niet dat ik hun antieke vazen poets, die hoog op een kast staan. Dat zijn familiestukken en ik begrijp dat ze daar heel voorzichtig mee zijn. Ik leg makkelijk contact en aan de hand van foto’s op een dressoir kun je altijd een gesprek aanknopen. Maar je moet aanvoelen wie dat op prijs stelt en wie niet.
Mijn leven is behoorlijk veranderd sinds ik hier werk. Het doet me zo goed! Hiervoor had ik maar liefst vier verschillende werkplekken, ik fietste van hot naar her. Ik wilde hier graag werken, want ik dacht: wat lijkt me dat heerlijk altijd naar dezelfde locatie. Ik kende deze villa al jaren, mijn broer woont hier tegenover. Wij dachten altijd dat hier een familie woonde. De verrassing was dus groot toen het een woonzorgvilla bleek te zijn met verschillende appartementen, waar ik notabene kon komen werken. Opeens had ik een werkrooster met aantrekkelijke vaste uren. ’s Middags was ik op tijd weer thuis. Ik dacht die eerste middag: wat ga ik doen met al die vrije tijd? Ik ben sinds ik hier werk tot rust gekomen. Inmiddels is mijn oude energie weer helemaal terug. Ik denk zelfs aan een sportschoolabonnement, dat zegt toch genoeg?
Wat ik ook erg waardeer is dat je vanuit de organisatie gestimuleerd wordt om cursussen te volgen, bijvoorbeeld over dementie. Per medewerker wordt gekeken welke bijscholing geschikt is.
Ik ben en blijf een harde werker, dat is nu eenmaal de aard van het beestje. Ik kijk nooit op mijn horloge. Gelukkig heb ik een collega, die zegt: ‘Leentje, zo is het wel genoeg geweest voor vandaag, morgen weer een dag’. We zorgen dus niet alleen goed voor onze bewoners, we kijken ook om naar elkaar.
Ik wil hier nooit meer weg!”
Bekijk villa Sluysoort Lees andere verhalen Ga naar de werken-bij pagina